ای همرزم فاطمیون…

دلنوشته پدر شهید حجت الاسلام احمد مالامیری، پدر اولین شهید روحانی مدافع حرم، محمد مهدی مالامیری

سلام بر مدافع حرم ای محمدمهدی               درود بر تو پسرم ای محمدمهدی

مهدی ای کوبنده تهجر نهروانی                     مهدی ای کشته فتنه سفیانی

این جماعت راه را بستند بر مولا علی(ع)        تا چه سازد با خسان سید علی

ای که رفتی و کاری حسینی(ع) کردی          روسپید عاشقان خمینی کردی

گفتمت گاه رفتن به میدان جهاد                    نصیحتی کنمت که تو را بادا یاد

گفتمت می روی به جنگ داعش                   جرثومه کبائر الاثم والفواحش

مردانه بجنگ در صحنه کارزار                        تا نمایی بر “داعش” و “یو اس ای” کار را زار

گر گلوله و اسلحه نداشتی و شمشیر           با سنگ و چنگ حمله کن چون شیر

فکر اسارت از سرت بیرون کن                      چون حسین بن علی(ع) غسل بر خون کن

گفتی که گفته ام به همرزمان                     ترک سر کنیم در نبرد با دیو و ددان

نه فقط ترک سر بل ترک پیکر                       تا بهر تشییع ما کس نیفتد به دردسر

احسنت که به قولت وفا کردی                     ترک سر و پیکر و دست و پا کردی

یک تنه ایستادی در برابر دشمن                   از شجاعتت چشم عالمی روشن

فاطمیون همرزم مدح تو می گفتند                از شهامت و جسارت و فتح تو می گفتند

می گفتند مالامیری خود را فدای ما کرد         راضی از خود ما را و راضی خدای ما کرد

دشمنت زد با گلوله توپ یا تانکی                  دشمن پست تر از خوک یا مانکی

پودر شدی تا ذرات جسم تو                         گویند الهی ما فانی ایم و باقی تو

یا ربنا ای خدای شهیدان!                             فتقبل منا هذالقربان!

مولا کفن نداشت تو جسم هم نداشتی         مرحبا میان مراد و مرید فرق گذاشتی

ای درس خوانده مکتب فاطمه(س)               ای همرزم فاطمیون، محب فاطمه(س)              

از مزار تو هم خبری نیست در جهان              اقتدا به مادرت فاطمه(س) کردی به عیان

مادرت در میان گریه می خندید                    روزی که خبر شهادتت بشنید

هم او که سخنش دوست و آشنا شنید        این پسرم آخرش می شود شهید

آفرین بر آن شیری که خورد و به تو داد          روز نخست نام شهید بر تو نهاد

مادرت از شهادتت شد شاد                       گوییا باردیگر گشته ای داماد

اما پدرت چنانکه دانم و دانی                      خوشحال اما مترنم به غزل خوانی